Η Ιδέα

Η Σάρα Μπλέκλι ήταν καλή στις πωλήσεις. Πολύ καλή. Αυτό που έλειπε όμως, ήταν ότι πουλούσε προϊόντα άλλων με αποτέλεσμα να μην το κάνει με πάθος και διάθεση. Και με συνέπεια να αποτυγχάνει συνεχώς. 

 Αυτό το έλλειμα, δημιούργησε στην Σάρα τον στόχο της. Να πουλάει κάτι δικό της. 

 Τι θα ήταν όμως αυτό; Δεν είχε τίποτα στο μυαλό της.  Ο στόχος ήταν ξεκάθαρος, αλλά μη πραγματοποιήσιμος. 

Έβαλε τον στόχο στο συρτάρι και συνέχισε να κάνει πωλήσεις δεξιά και αριστερά. Μαθαίνοντας τη δουλειά των πωλήσεων και δίνοντας στο μυαλό της τον χρόνο, να γεννήσει το προϊόν του στόχου της όταν εκείνο θα ήταν έτοιμο. Μέχρι που ένα βράδυ, όπου ήθελε οπωσδήποτε να φορέσει ένα παντελόνι που της φαινόταν πως ναι μεν την  κολάκευε, αλλά δεν της άρεσε ο τρόπος που διέγραφε τους  γλουτούς της από μέσα, άνοιξε το συρτάρι της και.. βρήκε τον στόχο της. Ήταν ένα απλό πολυκαιρισμένο καλσόν. Το έκοψε,ώστε να μη φαίνεται κάτω από το φόρεμα και κράτησε μόνο το πάνω μέρος του. Και η ιδέα της δούλεψε. Φόρεσε το παντελόνι της και μέχρι να γυρίσει σπίτι της μετά την διασκέδαση, είχε ήδη στο μυαλό της, το προϊόν. Ένα κορσέ, που να μοιάζει με καλσόν, να σφίγγει το σώμα και να μη διαγράφεται μέσα από τα ρούχα. Ότι δηλαδή χρειαζόταν πολλές γυναίκες την δεκαετία του 1990. 

Spanx

Η Σάρα Μπλέικλι δημιούργησε το Spanx. Στην αρχή φτιάχνοντας το με τα χέρια της, κόβοντας και ράβοντας φθηνά καλσόν, εξελίσσοντας το κάθε μέρα. Διάβασε δεκάδες νομικά βιβλία ώστε να μπορέσει να κατοχυρώσει την πατέντα της, διότι το να το κάνει μέσω κάποιου ειδικού, της κόστιζε πολύ παραπάνω από όλες τις οικονομίες που είχε στη διάθεσή της. Και μετά, αφού επένδυσε τα 5.000 δολάρια που είχε στην άκρη από τις διάφορες δουλειές της, όλα στο προϊόν της, ξεκίνησε να το πουλάει. Με τις ώρες, όπου έβρισκε, σε όποια γυναίκα μπορούσε να πείσει να την ακούσει. Στον δρόμο, σε μικρά μαγαζιά. Πήρε την βαλίτσα της και πήγε παντού. Σε όποια πόλη της έφθανε η βενζίνη.

Στα καταστήματα τα οποία δέχονταν να το δοκιμάσουν, στεκόταν πάντα δίπλα με ευγένεια. Έτσι, μπορεί να εξηγεί στις πελάτισσες τα πλεονεκτήματα του Spanx. Άλλωστε,γνώριζε από πρώτο χέρι πως αυτό που έχεις δημιουργήσει μόνος σου, πρέπει να το πουλάς με πάθος. Η Σάρα είχε βρει ένα μικρό κενό στην αγορά και δούλεψε ατελείωτες ώρες για αυτό. Η ίδια, έχει πει, πως υπήρχαν χρόνια κατά τα οποία, καθόταν σε μία καρέκλα, μόνο για να πάρει τηλέφωνο την αποθήκη που έραβε το προϊόν της για να παραγγείλει και άλλα, όταν αυτά τελείωναν. Και τις υπόλοιπες ώρες ήταν όρθια και διοχέτευε  το Spanx της,  με όποιο τρόπο μπορούσε κατευθείαν στα χέρια του καταναλωτή, άμεσα ή έμμεσα. 

Η επιτυχία

Έστελνε αμέτρητα πακέτα σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, στην τηλεόραση, σε διάσημους, όπου έβρισκε διεύθυνση ή κάποιο τρόπο επικοινωνίας. Μέχρι που το έστειλε στην Όπρα. Και εκείνη το δοκίμασε. Και το κατέταξε στα αγαπημένα της προϊόντα. Και σε αυτό το σημείο, η Σάρα μάλλον μπόρεσε να κάνει ένα διάλειμμα. Να απολαύσει ένα ωραίο δείπνο για να γιορτάσει την επιτυχία της. Και κατόπιν ο στόχος γέννησε και άλλους στόχους. Να γίνει σύζυγος, μητέρα. Τα κατάφερε με κόπο και ψυχικό κόστος. Να αναπτύξει την εταιρεία της και να επιβιώσει απέναντι στον ανταγωνισμό που γεννήθηκε από επώνυμους και πλούσιους επιχειρηματίες που εισχώρησαν στην αγορά αυτή για να κερδίσουν το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας. Άλλες φορές απέτυχε, άλλες πέτυχε. Έβαζε στόχους μικρούς και ανέβαινε σκαλί σκαλί. 

Η εξαγορά

Η εταιρεία της, κλυδωνίστηκε στην πανδημία. Όπως συνέβη σε όλα τα προϊόντα πολυτελείας τα οποία αφορούσαν μία κοινωνική εξωστρεφή ζωή που οι γυναίκες αποχαιρέτησαν για τουλάχιστον δύο χρόνια. Αλλά άντεξε και σε αυτό. Η ίδια είχε πει, πως θα καταλάβει πότε είναι η ώρα να πουλήσει την εταιρεία της και να δεχτεί κάποια από τις πολλές προτάσεις εξαγοράς. Και όμως δεν ήταν στη διάρκεια της πανδημίας. Εκεί δε φοβήθηκε. Ήταν λίγο μετά, όπου το Spanx, πέρασε από τα χέρια μίας αποτυχημένης πωλήτριας στην Blackstone, με ασύλληπτο ποσό εξαγοράς. 

Η Σάρα Μπλέικλι, η αποτυχημένη δικηγόρος, η αποτυχημένη  ανιματέρ της Ντίσνεϊ, η μέτρια πλασιέ, βλέπει τη στιγμή που μιλάμε την εταιρία της να αποτιμάται στο 1.2 δις από την Blackstone και νιώθει χαρούμενη που απέτυχε εκεί που έπρεπε, ώστε να πετύχει εκεί που ήθελε. 

Αν τη ρωτήσεις, θα σου απαντήσει αυτό που πολλάκις έχει πει σε συνεντεύξεις της:

I did not have the most experience in the industry or the most money, but I cared the most. 

Και θέλω να σας ρωτήσω: Εσείς που αποτύχατε σήμερα; Γιατί εγώ απέτυχα τουλάχιστον σε δύο από τους βασικούς μου στόχους της ημέρας.