Εργαζόμενη μητέρα

Ταυτόχρονα με την ένταξη της εργαζόμενης μητέρας στον επαγγελματικό στίβο και την αγορά εργασίας άρχισαν να διατυπώνονται και ενστάσεις – προκαταλήψεις για την αβέβαιη επίτευξη αυτού του διπλού ρόλου. Όλες μας λίγο πολύ έχουμε «αναγκαστεί» να απαντήσουμε σε άχαρες και συχνά τοξικές ερωτήσεις που αφορούν σε εντελώς προσωπικά θέματα. Και συνεπώς όλες μας έχουμε γίνει θέμα συζήτησης για το αν η επιλογή μας να εργαστούμε είναι σωστή και ΠΩΣ και ΑΝ τα καταφέρνουμε.

Οι προβληματισμοί….

Οι περισσότεροι προβληματισμοί του κόσμου για τη δική μας ζωή αφορούν στο «βόλεμα» των παιδιών. Με ποιόν μένουν πίσω, ποιος τα φροντίζει και ποιος τελικά τα «ανατρέφει». Κάτι το οποίο προφανώς είναι πρώτο στη λίστα των προτεραιοτήτων μιας μητέρας που έχει αποφασίσει να ξεκινήσει να εργάζεται ή να επιστρέψει στη δουλειά της. Είτε αυτό το «βόλεμα» λέγεται γιαγιά και παππούς, εξωτερική βοήθεια, ή σχολείο η απόφαση είναι ολοκάθαρα δική μας ανάλογα με τις συνθήκες ζωής που έχουμε οργανώσει. Εξάλλου για τις περισσότερες από εμάς, η εργασία μας δεν είναι πολυτέλεια αλλά ανάγκη. Και ο προγραμματισμός του σπιτιού στήνεται κατά το δύναμιν έτσι ώστε να λειτουργούν όλα καλά κατά την  απουσία μας. 

Οι ερωτήσεις….

Σε δεύτερη φάση ακολουθούν οι ερωτήσεις που ‘χτυπάνε νεύρο’ και σχετίζονται με την ήδη ευαίσθητη ψυχολογία μας, για το πως αντέχουμε και αφήνουμε τα παιδιά πίσω , ενώ είναι ακόμα μικρά και μας χρειάζονται.  Φυσικά και μας λείπουν τα παιδιά . Αυτό θα ισχύει πάντα, όπου και αν είμαστε και ο,τι και αν κάνουμε. Αυτό είναι φυσιολογικό. Όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό να επιθυμούμε  να συνεχίσουμε την καριέρα μας και να προχωρήσουμε στην επαγγελματική μας ζωή με ο,τι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνικότητά μας, τα κουμάντα του νοικοκυριού μας και τον προσωπικό μας χρόνο. 

Οι ερωτήσεις μπορεί να γίνουν και ακόμα πιο προσωπικές και στοχευμένες. Αν κοιμόμαστε καθόλου, αν έχουμε διάθεση για ερωτικές επαφές με τον άντρα μας, αν προλαβαίνουμε να μαγειρέψουμε, αν μας καθαρίζει κάποιος το σπίτι. Τα περισσότερα από αυτά, το πιο πιθανό, είναι να τα κάνουμε καλύτερα και με περισσότερη διάθεση. Η δουλειά, ακόμα  και αν ενδεχομένως μας κουράζει, πρέπει να αποτελεί θετικό πρόσημο στην καθημερινότητά μας. Και αν αυτό δεν ισχύει, πρέπει όσο περνάει από το χέρι μας να  προσπαθούμε προς αυτή την κατεύθυνση. 

Η ζωή είναι δική μας….

Ασφαλώς και  πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι από τον κοινωνικό περίγυρο που θα μας περνάνε από ανάκριση για τις αλλαγές στη ζωή μας και  είμαστε σε θέση εύκολα να διαχωρίσουμε πότε αυτό γίνεται από πραγματικό ενδιαφέρον ή από απλή περιέργεια. Επειδή όμως από μόνη της η απόφασή μας να γίνουμε εργαζόμενες μητέρες απαιτεί προσπάθεια, συντονισμό, στοχοθέτηση και ενθουσιασμό, ας θυμόμαστε ότι η ζωή είναι δική μας αποκλείοντας απέξω όλους όσους μας γεμίζουν ενοχές και δεύτερες σκέψεις. Εμείς αποφασίζουμε για το ποιόν αφορούν όλες αυτές οι πληροφορίες και με ποιόν σχετίζονται. Και αν αυτή είναι μια καλή αφορμή για να αποβάλλουμε τους τοξικούς ανθρώπους από τη ζωή μας, είναι καλοδεχούμενη!