«Τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;»
Αν έπρεπε να καταγράψουμε σε μια λίστα της 10 πιο συχνές και δημοφιλείς ερωτήσεις που κάνουμε οι μεγάλοι στα παιδιά, χωρίς αμφιβολία θα βλέπαμε και την χιλιοειπωμένη «Τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;»
Και οι απαντήσεις των παιδικών φανταστικών μυαλών, πάντα υπέροχες, αστείες, αποστομωτικές, να αλλάζουν από μέρα σε μέρα ανάλογα με τα ερεθίσματα τους, χωρίς ουσιαστικό υπόβαθρο που έχει να κάνει με ικανότητες, κλίσεις και όλα αυτά τα μεγαλίστικα πράγματα.
Στις ηλικίες αυτές, με την αφέλεια και την άγνοια των θέλω, ακόμα και αν μας φαίνεται πως είναι πολύ νωρίς για να ασχοληθούμε, είναι τελικά καλή στιγμή για να αναπτυχθεί η επιχειρηματική σκέψη και οι δεξιότητες ενός παιδιού. Στην πραγματικότητα, πάνω στο παιχνίδι, οι περισσότεροι από εμάς ήδη περνάμε τα πρώτα μηνύματα επιχειρηματικής σκέψης και λογικής. Όλοι μας έχουμε παίξει κάποια στιγμή με τα παιδιά μας «μαγαζί» όπου υπάρχουν έννοιες όπως η αγοραπωλησία , η ανταλλαγή, το χρήμα.
Η αξία των στόχων
Εάν πούμε πως αποφασίζουμε να ασχοληθούμε λίγο πιο συνειδητά με τις επιχειρηματικές διαδικασίες, θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε με την στοχοθέτηση. Τα παιδιά με το να θέτουν στόχους, αναπτύσσουν ταυτόχρονα άλλες δεξιότητες: ανάληψή ευθυνών, λογική σκέψη, προγραμματισμό, αποφασιστικότητα. Τι πιο απλό, λοιπόν, από το να βοηθήσουμε το παιδί μας να βάλει έναν ελκυστικό και ρεαλιστικό στόχο και να το κατευθύνουμε προς την υλοποίηση του; Από εμάς, χρειάζεται ένας έλεγχος και μια υπενθύμιση σε τακτά χρονικά διαστήματα αλλά και αναφορά στους ενδιάμεσους μικρότερους στόχους για επιβράβευση και κίνητρο προς την επίτευξη της ‘μεγάλης ιδέας’.
Ο ρόλος των χρημάτων
Όλα τα παραπάνω μπορούν να συσχετιστούν και με τη διαχείριση χρημάτων. Η αξία του χρήματος είναι δυσνόητη για τα παιδιά και συχνά θεωρούν τα λεφτά δεδομένα. Αν όμως, την επόμενη φορά που ζητήσει να αγοράσει κάτι, το ενθαρρύνουμε να βρει τρόπο να συγκεντρώσει τα χρήματα μόνο του, ήδη το βάζουμε στη λογική του ‘επιχειρείν’. Η οργάνωση και πρωτοβουλία -πάντα με ευχάριστο και παιγνιώδη τρόπο- μιας μικρής δουλειάς όπως το να φτιάχνει κατασκευές ή μπισκότα και να τα ‘πουλάει’ στον στενό οικογενειακό κύκλο, ενθαρρύνουν το παιδί και αναπτύσσουν μια υπεύθυνη στάση απέναντι στη διαχείριση των χρημάτων.
Μια παιδική κλίμακα μιας κοινής επιχείρησης
Η διοργάνωση βέβαια μιας επιχείρησης συνεπάγεται και την ικανότητα συλλογικής εργασίας. Φίλοι, γονείς, αδέρφια, μπορεί να συμβάλλουν ή ακόμα και να ‘συνιδρύσουν’ την επιχειρηματική ιδέα. Και εδώ μπαίνουν άλλες σημαντικές παράμετροι. Η συνεργατικότητα, η ευθύνη των πράξεων, η παραγωγή ιδεών, η διαχείριση του χρόνου. Με απλά λόγια, μια παιδική κλίμακα μιας κοινής επιχείρησης!
Εάν μας ακούγονται όλα αυτά μεγάλα και σπουδαία και ακατόρθωτα, φτάνει να σκεφτούμε πως τα παιδιά τα έχουν ήδη διαχειριστεί στην καθημερινότητά τους, με άλλο τρόπο. Με το να ολοκληρώνουν τα καθήκοντά τους σε ορισμένο χρόνο, να έχουν την ευθύνη των προσωπικών τους υπαρχόντων, με το να παίζουν ομαδικά παιχνίδια με τους φίλους τους, με το να ακολουθούν κανόνες στο σπίτι και να κάνουν projects στο σχολείο. Το μόνο που θα πρέπει να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας είναι να επικεντρώνουμε το ενδιαφέρον του παιδιού στην προσπάθεια και όχι στο αποτέλεσμα. Η προσπάθεια έχει και αναποδιές, ευκαιρίες και δυσκολίες.
Η επιχειρηματική εκπαίδευση στα σχολεία
Ωστόσο, εκτός από την δική μας συμβολή σε αυτή την τάση της εποχής να εκθέτουμε τα παιδιά πιο συνειδητά σε τέτοιες έννοιες, η επιχειρηματική εκπαίδευση στα σχολεία έχει βοηθήσει μαθητές να αναπτύσσουν καινοτόμες ιδέες και να δημιουργούν την δική τους επιχείρηση μέσω βιωματικών προγραμμάτων.
Όλα αυτά λοιπόν, ένα προς ένα, προσφέρουν μια αρχική εξοικείωση με την επιχειρηματικότητα αλλά και κάτι ακόμα ιδιαίτερα σημαντικό: ξεδιπλώνουν τις πρώτες δειλές παιδικές δυνατότητες και τελικά συμβάλλουν στο να γνωρίσει κανείς καλύτερα τον εαυτό του.