Μαρία Κάλλας: 100 Χρόνια Από τη Γέννηση της Απόλυτης Ντίβας της Όπερας
Η Μαρία Κάλλας γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1923, με το όνομα Cecilia Sofia Anna Maria Καλογεροπούλου στη Νέα Υόρκη. Οι γονείς της ήταν Έλληνες μετανάστες και άλλαξαν το επίθετό τους σε Κάλλας όταν η Μαρία πήγαινε στο δημοτικό.
Η Κάλλας έπαιρνε μαθήματα πιάνου από 7 ετών και σύντομα της άρεσε να τραγουδά την μουσική παρά να την παίζει. Το 1937 οι γονείς της χώρισαν και η μητέρα με τα δύο κορίτσια γύρισαν στην Ελλάδα. Η Μαρία συνέχισε τις σπουδές της στο δραματικό τραγούδι με την Elvira de Hidalgo στην Βασιλική Ακαδημία Μουσικής. Παρόλο που η σχολή δεχόταν σπουδαστές άνω των 16 ετών, έκαναν εξαίρεση για τη Μαρία λόγω του μεγάλου ταλέντου της.
Ως μαθήτρια, η Μαρία Κάλλας τραγούδησε σε σχολική παραγωγή την Cavalleria Rusticana. Για τον ρόλο της Santuzza βραβεύτηκε από την Ακαδημία.
Καριέρα στην Όπερα
Σε ηλικία 16 ετών η Μαρία έπαιξε στην Εθνική Λυρική Σκηνή σ’ ένα μικρό ρόλο της Όπερας “Boccaccio”. Στα 20 πήρε πρωταγωνιστικό ρόλο στην Tosca.
Μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, δυσκολεύτηκε να βρει δουλειά και γύρισε στη Νέα Υόρκη κοντά στον πατέρα της. H Metropolitan Opera δεν τη δέχτηκε οπότε έφυγε για Ιταλία. Στη Βερόνα γνώρισε τον πλούσιο επιχειρηματία Giovanni Meneghini και παντρεύτηκαν.
Το ιταλικό της ντεμπούτο στην Όπερα έγινε στην Αρένα της Βερόνας το 1947 με την Gioconda. Με μάνατζερ τον σύζυγό της συνέχισε να τραγουδά στη Φλωρεντία και στη Βερόνα. Όσο γινόταν διάσημη οι απαιτήσεις της αυξάνονταν. Συχνά έλεγε: «Η αποδοκιμασία του κοινού είναι μέρος του σκηνικού. Είναι ο κίνδυνος στο πεδίο μάχης. Η όπερα είναι ένα πεδίο μάχης που πρέπει να αποδεχτούμε»Το 1954 έκανε το Αμερικάνικο ντεμπούτο της στο Σικάγο με την Norma, όπου θριάμβευσε. Το 1956 τραγούδησε στη Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης.
Η Μαρία Κάλλας, ως εκλεπτυσμένη σοπράνο, έγινε η ενδεικτική φιγούρα της όπερας, αφήνοντας ανεξίτηλο σημάδι. Ήταν εντυπωσιακή στη σκηνή με την εκφραστική της φωνή και τη σκηνική της παρουσία.Ξεχώρισε για την ερμηνευτική της ικανότητα και την ευαισθησία της στα λυρικά έργα.
Η προσφορά της στην όπερα, ειδικά στα έργα του Βέρντι, την καθιέρωσε ως μια από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες.
Η φωνή της έκανε κάθε ερμηνεία μοναδική, αναδεικνύοντας την ως καλλιτεχνικό αριστούργημα.
Η Κάλλας ξεχώρισε στο έργο του Βέρντι, αλλά και σε ρόλους όπως η Τόσκα και η Κάρμεν, αναδεικνύοντας την ποικιλομορφία του ταλέντου της.
Όχι μόνο φωνητικό θαύμα, αλλά και καλλιτεχνική πρωτοπόρος, η Κάλλας διαμόρφωσε νέους τρόπους παρουσίασης της όπερας.
Εμφανίσεις στην Ελλάδα
Η σκηνική της παρουσία ήταν θεατρική, αφυπνίζοντας συναισθήματα και καθιστώντας κάθε εμφάνισή της μοναδική. Με την αφοσίωσή της στη μουσική, έζησε τη ζωή της με πάθος, χαρίζοντας στο κοινό της μοναδικές στιγμές.
Το 1957 έδωσε μια συναυλία στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού όπου ερμήνευσε άριες ιταλικών, γερμανικών και γαλλικών οπερατικών έργων, λαμβάνοντας θερμή ανταπόκριση από το αθηναϊκό κοινό.
Τον Αύγουστο του 1960, η Κάλλας συνεργάστηκε με την Εθνική Λυρική Σκηνή στο ανέβασμα της «Νόρμα» του Μπελίνι στην Επίδαυρο. Η επιλογή του έργου ήταν δική της, ήθελε να δώσει τη δική της απάντηση δυο χρόνια από όταν εγκατέλειψε τη σκηνή ύστερα από τις αποδοκιμασίες που ακούστηκαν μετά την περίφημη άρια «Casta Diva».
Η Κάλλας συμφώνησε να παραχωρήσει την αμοιβή της για την ίδρυση του θεσμού των Υποτροφιών Μαρία Κάλλας, με στόχο την ανάδειξη και υποστήριξη ανερχόμενων ταλαντούχων καλλιτεχνών.
Η Μαρία Κάλλας παρουσίασε στην Επίδαυρο και τη «Μήδεια», το καλοκαίρι του 1961 όπου η σκηνοθεσία ήταν του Αλέξη Μινωτή, η σκηνογραφία και ενδυματολογία του Γιάννη Τσαρούχη και οι χορογραφίες της Μαρίας Χορς. Και σε αυτήν την παραγωγή, η Κάλλας δώρισε την αμοιβή της στις Υποτροφίες Μαρία Κάλλας.
Τα τελευταία χρόνια
Παρ’ όλη την επιτυχία, η Μαρία Κάλλας ζούσε με ένταση, αντικατοπτρίζοντας την πολυπλοκότητα της τέχνης και της προσωπικής ζωής.
Η πορεία της κορυφώθηκε με τη σχέση της με τον Ωνάση, που έφερε στην επιφάνεια την ένταση μεταξύ της καριέρας και του προσωπικού βίου.
Το παραμύθι της Κάλλας έλαβε ένα απρόσμενο τέλος, αφήνοντας πίσω ένα κενό στον χώρο της όπερας. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1977 σε ηλικία 55 ετών η Μαρία Κάλλας ξαφνικά και μυστηριωδώς πέθανε (από καρδιά) στο σπίτι της στο Παρίσι.
Παρόλο που έφυγε από τη ζωή το 1977, η κληρονομιά της Κάλλας συνεχίζει να ζει, επηρεάζοντας νέες γενιές τραγουδιστών.
Σήμερα, 100 χρόνια μετά τη γέννησή της, η Μαρία Κάλλας παραμένει απαράμιλλη, ένας θρύλος που συνεχίζει να γοητεύει και να εμπνέει.
Αρθρογράφος & Επιμέλεια Άρθρου: Σοφία Διαλιάτση
