Η εργασία από το σπίτι είναι μέρος πια της καθημερινότητάς μας και σίγουρα μας ενδιαφέρει να μάθουμε κάποια tips για τις μεταπανδημικές τηλεργασιακές μαμάδες.

Για πολλές από εμάς, πριν κάποια χρόνια, η προοπτική της τηλεργασίας ήταν ‘ευσεβής πόθος’: Η πολυτέλεια του να μην τρέχουμε κάθε μέρα στο γραφείο χάνοντας ατελείωτες ώρες στους δρόμους. Να μην αργούμε τα βράδια χάνοντας  στιγμές από τα παιδιά μας, να μην τσακωνόμαστε για τις δουλειές του σπιτιού, για τα εξωσχολικά και πόσα άλλα.
Τώρα που οι περισσότερες από εμάς ζήσαμε τον ταυτόχρονο συνδυασμό τηλεργασίας και μητρότητας- με ό,τι αυτό συνεπάγεται, θυμόμαστε το πριν και γελάμε. Η τηλεργασία, κακά τα ψέματα είναι πλέον η πραγματικότητά μας και ίσως να απέχει λιγάκι από αυτό που φανταζόμασταν  πριν το «πάθουμε». 

Όμως, όπως κάθε αλλαγή, έτσι και αυτή έχει θετικό και αρνητικό πρόσημο. 

Μια αναμφισβήτητα θετική πλευρά, την οποία ονειρευόμασταν σαν ιδανική, όσο η δουλειά μας απαιτούσε την «απουσία» μας από το σπίτι είναι η παρουσία μας στο σπίτι. Πιο ξεκούραστο ξύπνημα, περισσότερος χρόνος -και ας μην είναι ενδεχομένως ποιοτικός- με τα παιδιά μας, καλύτερη κατανομή και οργάνωση του νοικοκυριού. Στα αλήθεια όμως, η συνεχής  ύπαρξή μας στο σπίτι περικλείει και μια παγίδα. Του να γινόμαστε για όλα και για όλους διαθέσιμες! Γιατί ούτε η δουλειά μας είναι λιγότερη επειδή την κάνουμε εξ’ αποστάσεως, ούτε οι υποχρεώσεις του σπιτιού ελαττώνονται. Αυτό που συμβαίνει είναι περίπλοκο, καθώς τώρα οι ρόλοι μας εναλλάσσονται όλη τη μέρα. Από εργαζόμενη, δασκάλα, από δασκάλα νοικοκυρά, από νοικοκυρά πάλι εργαζόμενη και πάει λέγοντας.
Πως διαχειριζόμαστε λοιπόν την πολυπλοκότητα των ρόλων μας πια στον ίδιο χώρο; Μήπως τελικά η καθημερινότητα γίνεται ακόμα πιο εξουθενωτική και ακατάστατη δοκιμάζοντας τις αντοχές μας και το νευρικό μας σύστημα; Και τί μπορούμε να κάνουμε για να ανταπεξέλθουμε με το λιγότερο δυνατό κόστος σε αυτό το multitasking.

Tips για τις μεταπανδημικές τηλεργασιακές μαμάδες

• Οργανώνουμε χονδρικά ένα πρόγραμμα που ταιριάζει όσο το δυνατόν περισσότερο σε όλα τα μέλη της οικογένειάς μας, με ώρες φαγητού, μελέτης, ύπνου, ξεκούρασης.
• Φροντίζουμε όσο μπορούμε και όσο το επιτρέπει η ηλικία των παιδιών μας να καταστήσουμε σαφή τον χώρο και τον χρόνο που χρειαζόμαστε καθημερινά για να εργαστούμε. Συγκεκριμενοποιώντας τα αυτά, δημιουργείται ήδη μια οριοθετημένη  συνθήκη στο σπίτι. 
• Προσπαθούμε να προγραμματίζουμε τις  τηλεδιασκέψεις μας σε «μη κρίσιμες ώρες» όπως την ώρα του φαγητού ή λίγο πριν τον ύπνο. Αξιοποιούμε τον χρόνο που τα παιδιά μας βρίσκονται σε κάποια εξωσχολική δραστηριότητα ή που μπορεί κάποιος άλλος να τα απασχολήσει.
• Αναζητούμε κώδικες επικοινωνίας με τα παιδιά για τις περιπτώσεις που μας χρειαστούν όσο εργαζόμαστε, κάνοντας ταυτόχρονα διαλείμματα για να είμαστε παρούσες και να υπενθυμίζουμε τί έπεται στο οικογενειακό  πρόγραμμα.
• Φροντίζουμε να έχουν πρόχειρα κάποια σνακ και κάποια παιχνίδια για να αυτοεξυπηρετούνται με ευκολία και αυτοπεποίθηση.
• Απλοποιούμε και μοιραζόμαστε τις δουλειές του νοικοκυριού. Αναθέτουμε ακόμα και στα παιδιά δουλίτσες που αναλογούν στην ηλικία τους. Ξεπερνάμε την τελειομανία μας. 
• Βρίσκουμε χρόνο για εμάς,το ελάχιστο τον ίδιο χρόνο που διαθέταμε πριν την τηλεργασία.

Για όσες γυναίκες η νέα πραγματικότητα ήρθε για να μείνει, θέλει οργάνωση σε βάθος χρόνου. Αν είναι μια προσωρινή κατάσταση, φτάνει να δούμε τη μεγάλη εικόνα και να το κάνουμε όσο πιο ανώδυνο γίνεται. Όσες από εμάς έχουν βρει τα πατήματά τους ούσες εργαζόμενες από το σπίτι και μαμάδες και σύζυγοι και δασκάλες και ψυχολόγοι και διασκεδαστές, θέλουμε να τους πούμε πως είναι το κίνητρό μας και η απόδειξη ότι όλα θέλουν τρόπο και όχι κόπο!